ALBA-POEZI

Nje mendim vetetimthi

I humba te gjitha, po lypes s’u ktheva,

S’ia zgjata doren askujt dhe veten e mbajta.

C’u bene vajzat me te bukura Drita, Maria dhe Eva?

Atyre doren me gaz mund t’ua mbaja.

Po te gjitha ato u plaken si une

Dhe bukurine e dikurshme s’e kane,

Megjithate drejt tyre synoj nganjehere me shume

Sesa drejt guhakerve me qyrk e fame.

I humba te gjitha, me mbeten vetem kujtimet dhe kockat,

Me mbeti lekura dhe bebja e syrit tok me shkendijat.

Tani perballe shtepise sime kendojne bretkosat,

Gezohem se jane te gjitha te mijat

 

 

 

 

Në  Mundsh…

 

Në mundsh ta ruash arsyen, kur bota humbet fillin

e fajin ty ta hedh,  dhe vetes ti besosh,

sa herë tek ti dyshojnë e s’të përfillin,

por dhe dyshimet drejt ti gjykosh…

 

Në mundsh të rrish në pritje, nga pritja pa u lodhur,

a, kur të urrejnë, urrejtje të mos ushqesh,

madje, ndaj shpifjeve të rrish pa folur,

me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh.

 

Në mundsh të mendosh, por jo gjer në shkatërrim,

të ëndërrosh, por jo si rob ëndërrimesh,

dhe ti trajtosh njëlloj e pa dallim,

ngadhnjim e shpartallim-burim mashtrimesh.

 

Në durofsh dot që thëniet e tua të drejta

në kurthe për trutharët kopukë të ti kthejnë,

ti shohësh të thyera gjërat më të shtrenjta

e prapë ti ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

 

Në mundsh fitoret që ke korrur ti flijosh

si në kumar, në një të vetme lojë,

të rrezikosh, të humbasësh e prapë të fillosh

dhe humbjen kurrë të mos ta zesh në gojë.

 

Në i detyrofsh dot muskul, nerv e puls e zemër

të të shërbejnë edhe kur gjithçka duket e kotë,

e të qëndrosh kur s’ke asgjë më veç vullnetit

që që veç një fjalë -“Qëndro!” -gjithnjë të thotë.

 

Në mundsh të flasësh me maskarenj po nderin tënd ta ruash,

a të ecësh përkrah mbretit pa krenari që të verbon.

Nëse armiku apo miku s’të bëjnë dot të vuash

dhe gjithkënd e çmon për aq sa meriton…

 

Në mundsh ti mbushësh minutat aq të rënda

me vepra që peshojnë-dije,

dhe mos ki asnjë dyshim:

se jotja do të jetë Bota ,me ç’ka brenda,

dhe BURRË do jesh,  O biri im!”…

Nё tё sjelltё ndonjёherё udha pёr tek unё  

Nё tё sjelltё ndonjёherё udha pёr tek unё,
Dhe shtёpiza ime e vjetёr duket pёr sё largu,
Nxitoje hapin dhe quaju fatlum,
Paçka se porta ime akoma s’ёshtё e hapur.

Nё avli rrёmbeje shamin’ e mallit nderur
Derёn grindavece flake, shёmbe fare.
Mos pyet pёrqark, jetoj apo kam vdekur,
Por frymёn e mbaj,tek qoshku nё dritare.

Nё tё sjelltё ndonjёherё udha pёr tek unё,
Vitet tradhёtare, prej meje shtyji tutje.
Emrin nё tё thirrsha me zёrin tim tё mekur,
Nё krahё mё rrёmbe, s’do ket’ kohё pёr lutje.

Kur puthjet tё lёshohen me klithma e flakё malli,
Mё shtrёngo pa frikё nё shpirt e nё prehёr,
Mbёshtillmё dhe çmallu me flokun tend prej ari,
Mpleks me tё njё zemёr, pёr ta patur strehёz.

Kristal

 

Ka kohë që s’shihemi dhe ndjej

Si të harron un’dalëngadal,

Si vdes tek unë kujtimi yt

Si vdesin flokët dhe gjithçka.

 

Tani kërkoj unë posht’e lart

Një vend ku ty të të lëshoj.

Një strofë a notë a një brilant

Ku të të lë, të puth, të shkoj.

 

Në s’të pranoftë asnjë varr,

Asnjë mermer a morg-kristal,

Mos duhet vall’ prap’ të të mbart

Gjysmë të vdekur, gjysmë të gjallë?

 

Në s’gjetsha hon ku të të hedh

Të gjej një fushë a një lulnajë

Ku butësishtë porsi polem

Gjithkund, gjithkund të të shpërndaj.

 

Të të mashtroj ndoshta kështu

Dhe të puth e t’ik pa kthim

Dhe nuk do dime as ne, askush

Harrim ish ky a s’ish harrim.

 

 

Të huaj jemi

 

Të huaj jemi ne prej kohësh,

Ç’ish për t’u thënë ëhstë thënë,

Si gurët që zënë vend në tokë,

Në jetë ne vend kemi zënë.

 

Drejt njëri-tjetrit kemi mbyllur

Të gjitha rrugët edhe shtigjet,

Si dy qytete mesjetare

Me mure, heshta dhe me pirgje.

 

Por natën, kur i lodhur truri,

Portat i mbyll me qetësi,

Ti gjen një shteg dhe futesh brenda,

Një shteg që vetëm ti e di.

 

Pastaj si në rrugica parqesh,

Shëtit mes cirkovolucionesh,

Hyn nëpër ëndrra e shkujdesur,

Fanitesh, qesh, ma bën me dorë.

 

Por kur mëngjesi zë afrohet,

Nis shqetësohesh befas ti,

Dhe heshturazi del përjashta

Nga shtegu, që veç ti e di.

 

E dita vjen. Rrjesh prapë jeta.

Dhe ne të dy si dhe më parë

Të ftohtë rrimë e të pamposhtur

Si dy qytete mesjetarë.

 

 

Pa ty

 

Ti ike udhës së pafundme,

Ku zverdhin drurët gjetherënës.

Mbi gjokse pellgjesh tani tundet

I arti medaljon i hënës

 

Lejlekët ikën. Fill pas teje

Si stof i keq u zbeh blerimi,

Dhe ngjajnë toka, pylli, reja,

Me negativin e një filmi.

 

Tani në fusha shkoj menduar,

Ku nis të fryjë erë e ftohtë,

Ku ca mullarë të gjysmuar

Duken që larg si donkishotë.

 

Ç’të bëj, po them me veten time,

Në këtë orë të vonë të muzgut,

Kur qerrja baltrave bën shkrime,

Të lashta si të Gjon Buzukut?

 

Dhe shkoj të ulem përmbi pellgjet,

Ti pi në gjunjë duke rënë.

Në grykë e di që do më ngelet

I ftohti medaljon i hënës.

VETEM KUJTIMET MBESIN

Te dashurova aq shume
e nuk e prita ndarjen
por fati s deshi te jemi bashk
e djali te ritet me nane dhe babe.

Te kujtohen ditet e shkuara
dhe dashurin qe patem
e le birin tone foshnje
te jetoj pa baba.

Kur e sheh birin e rritur
zemra nete digjet flak
Edon e pagezova
por pa ty pran.
   
Ura e rrenuar e dashuris
sdo te ngritet me kurr
vetem kujtimet mbeten
dhe ditet e lumtura  dikur

E KALUARA E ERTE

Se di ku ta gjej at forc e te kthehem ne te kaluaren e errt qe kasha qe ne ket faqe interneti ti shpreh te gjitha te cilat smund ti mbaj dot isha e re I kisha veten 16 vjet isha ende fmi smendoja gje tjetr vetem per shkoll isha nje nxance e shkelqyr te gjith ma kishin lakim nje dit nje shoqe me ftoj tee dal me to nuk pranova sepse nuk isha mesur ti genjej prinderit por ajo kemgulu te dal me kur shkum ajo me dergoj ne nje vend te erret tha se isht kafiq shum I mir tha do hym aty qe ty mos te shohihn prinderit pranova sepse nuk I dija pasojat kur shkum atje o zot ishe aq erret sa qe nuk shija dot gje me sy se di pata nje parandjne te keq diqka me thoshte ndal …… mos hy por hyra kur hura Brenda kishte shum pak njerz po si ishin ata kisht vajza te zhveshura ti gjith thithni diqka se dija se qa sepse isha shum e re e nuk isha mesur por e kuptova se ajo esht drog te gjith ishin me flok te gjata te drogurr sdoja te ulja por shoqja me maashtroj me tha te lutem rri vetm dhe me prit mua do vi pas pak pak u ula e firkohesh shum me erdhi nje djal afer sepse shoqja ime me kishte len vet o zot kur e kujtoj at ftuyren ati djali mallokj veten skisht flok fetyren e kishte te gjithen te preme mu afrua afer me luti qe te pi diqka por jo thash aj me tha un them qe te pish u friksova dhe I thash oki ben nje lang molle e cila kisht kokain u beja kishe e pijja por aj priste qe un te drogahash dhe aj te shfyrzonte rastin por jot thash me falni un deshiroj te shkoj ne shtepi sepse prinderit dhee kam detyra per te ber qeshi dhe me shikoj tha qe sonte je musafire tek ne jo thash por aj me kapi dhe tha ti nuk guxon te me kundershtosh mua me moren me xor me dergoj ne nj dhom aty afer oooooo zot fillova te qaj ju lutja te mos me prekte aj filloj te me zhveshte oo trupi ti ishte aq I neveritshem I gjithi me tatuja me kapi me zor filloj te me puthte e tte me dhunonte qja shum bertitja per ndim por ajo shoqja me kishte degjuar hur Brenda u gezova sepse mendova se do te me shpetonte aj huri dhe tha me falni per penges i thash me ndimo u afrua dhe me tha mos qaj se tash te doket keq por me von do ndjej knaqsi te kerkosh vet sepse ske qe besh tjetr qaja shum aji pasi me dhunoj me mori rrobat dhe me la tha shko tash nese don skisha qe te beja veq te rrija aty u ben nje muaj gjdo dit vinin te njejti meshkuj vinin e benin qef me mua oooo zot drit me sy nuk shija me mbanin si kafsh me jepnin pak buk dhe keshtu u ben 1 vit qe famijla ime me kerkoni ishin qmendur nga ju mungoj shum me kerkon gjethkund por un isha e mbyllur ne ne at vend ne at banes te trishteshme ku m,beretronte vetem loti qaja e qaja por zbeja gje tjetr vetem sa mallkoj veten nje dit u pajtova me fatin skisha qet beja tjetr ateher u bera si e qmendur provova shum her te bej vedrvasje por me kujtoheshin prind e mi dhe ndaloja gjeja vetem qe me kujtohet ishin fjal e nenes te lutem ki kujdes vajza ime sugarica nenes mos ju beso askuj as shoqve por isha e re njs dit erdhi nje djal aj kishte pagur qe te flente me mua I kishte pagur shoqes time erdhi si te ghith te tjetre filloj te me zhveshte fillova te qaj I ti lusja te me leshonete I tergova te gjithen historin time filloj te qaj edhe aj me fshiu lotin me veshi nje kmish te tit ha mos qaj me do te ndimoj vetem mos qaj me premtoj se do me ndimonte por u ben 1 jav aj nuk erdh ishte dit e hen e degjova disa zhurma sdija qpo behej sepse isha e mbyllur ne dhom ishte ardh aj djali te me ndimonte mua e shum vajzave tjera qe ishin aty si un te mbyllura erdhen me polici me na muren te gjithave me dergun ne shtepi kisha turp te hyja ne shtepi sepse isha e mbushur me mekate mu kur hyra pash vllavi e vogl fillova te qaj I e perqafoj por nuk me njihet sepse kishite kalur nje vjet askush nuk me njihet sepse kisha ndryshur isha ber si e qmendur vetem nena me njofti me perqafoj filloj te qaj ku ke qen vjza ime e vogel sugarica neses pse e le nenen e vellzirit e motrat e tua psefillova te qaj shpirti me dhimte I tregva historin time I tregva qme kishin ber qajke bashk the keshtu shpetova por ajo me la shum pasoja tash as ne rrug nuk mund te dal sepse turprohen me veten e frigohem mos me ndodh e njejta gje nje dit erdh shoqja qe me kishte shkatrur jeten ajo erdhi te me kerkoj falje me kerkoj falje dhe filloj te qaj me tha se keshtu I kishte ndodhur edhe asejna atehere ta kisha zili dhe doja qe tit e provosh te njejtat vuajtje si un andaj po te kerkoj ndim me ndimo te dal edhe un nga kjo jo I thas nuk mund ta fal dot ato vujtjet e mija nuk mund ti harroj dot vetem kur me kujtohen te urrej me shpirt shkoj me lot ne sy mbas 1 viti degjova se kishte ber vedrvrasje u merzita shum perkundra te gjithave qe mi kishte beer dhe shkova te aty ku jetonte jetonte ne nje dhom te erret aty isht e vndi ku ata drogoheshin ma dhan ni leter qe e kishte len per mua ajo tha sdi ku te gjej fjal te pashkruj at qe po ndjej lapcin ne dorr nuk po kem fuqi ta mbaj sepse jam femra me e pavler ne bot te ce lash ket letr sepse te gjith do te pysnin pse e beri ket ti do te thoshe pse ajo nk merzitje per kerkon aj osht e pa shpiirt por jo dona nuk esht ashtu nuk po mundem me ta vazhdoj jeten me ket ndergjegje qe kam ta kam pa shpirt shpirti im ka vdekur ather kur ma ken ber ket po ashtu si ty e di se kurr nuk do me falesh andej deshiroj te shkoj ne at bot e te lutem per mekatet e mija por jo do shkoj ne ferr sepse e kam meritur por dona deshiroj qe tit e shkosh te famijla ime e tuj tregosh per mua per vajzen qe se kishin kurr per ate qe ishte gjithmon nje penges ne familjaen e ton dhe kerkoj qe te ma perqafsho motren e vogel e nje kang para gjumit ti ja kendosh thuj qe jam ne parajs e qe po kujdesem pet te dhe perqafoje shum me rrspsekt llina.. kur e lezova ket letr fillova te qaj dhe e fjasova veten pse nuk ja kam fal at gabim por aj tashme ka shkur keshtu esht jeta

histori e trilluar nga un dona

Kthehu

Diten vijn dhe ikin
por ti su ktheve dot
e veshtir eshte vetmija
kur sje afer te perqafoj.

Lotet e mija rrjedhin
e syt pushim skan
si shiu i vjeshtes
kjo zemra ime qan.

Rri e ulur dhe mendoj
dashurin tande e meritoj
te pres ,te pres o zeshkani im
jeten se dua pa mu kthye ti..

Ikujtoj fjalt qe mi the
ato puthje qe mi dhe
qe stretetet dote
fetyra jote e embel.

Kthehu te lutem
smundem pa ty
jeta eshte shkretir
ohhh lot i syrit tim…